Een echte vismiddag, donderdag 30 mei in de Vijverhof.

De heren Bram Breederveld en Jaap Tanis gaven voor PCOB-Liesveld een presentatie over de visafslag van Stellendam.

In het leven van vissers neemt de visafslag een belangrijke plaats in. Het is de plaats waar de vangst wordt verkocht en hopelijk iets wordt verdiend.

Hr. Breederveld begon als jonge jongen in de ijsfabriek. Hier werden blokken ijs vervaardigd die als koelmiddel verkocht werden. Het ijs werd op grote schaal gebruikt in de visserij. Het ijs werd geleverd in de vorm van een soort grote broden, de zogenaamde palen. De jongens moesten die brokken dan fijn zien te krijgen. Daarna werd hij sorteerder en later mocht hij peken. Het begrip peek is geen gangbaar woord meer. Het is een aanduiding van  visserlieden die na hun werkzame leven ter zee (be)wakers werden van in een haven aangemeerde vissersschepen. Wij zouden het keurmeester noemen. Nog later werd mijnheer adjunct directeur op de visafslag.

Jaarlijks wordt in Stellendam meer dan duizend ton vis verhandeld waaronder de bekende Stellendammer garnalen. De visafslag biedt plaats aan 50 kotters.

Hr. Breederveld en hr. Tanis die al jaar en dag op de Stellendamse haven vertoeven, vertellen enthousiast het hele verhaal van visser tot kotter. Zij wisten ook het nodige van visser gezegdes. Noorderwind en uitgaande vrouwen, zijn niet te vertrouwen!

De visserij is historisch gezien stevig geworteld in de Nederlandse cultuur. De ruimte om te vissen wordt kleiner door de Brexit en door toename van windparken en van meer beschermde natuurgebieden. En wat denkt u van de stijgende brandstofkosten? Een kotter verbruikt nl. 36000 liter stookolie per week!

Alle soorten vis die op de bodem van de Noordzee leven wordt bevist. Op de tafel voor in de zaal lagen deze vissen. O.a. tarbot, tong, griet, schol en garnalen.

Hr. vroeg wie er garnalen kon pellen. Niemand stak zijn hand op. Op de visafslag staat een pel machine die 55kg. per dag verwerkt. Vroeger was het garnalenpellen een bijverdienste voor de huisvrouw. Zelfs het kleinste kind in de kinderstoel moest al meehelpen. Het was toentertijd geen vetpot in de gezinnen.

We zagen een video over de visverwerking op een kotter. Geen wonder dat vis duur is als je kijkt wat een proces eraan vooraf gaat voor de consument het kan kopen.

De vader van hr. Tanis is begonnen met één kotter “De Hoop van Zegen”. Later werd dit uitgebreid naar drie kotters. Maar door alle veranderingen in de visserij werd er één kotter omgebouwd voor de puls visserij en één kotter werd verkocht. De puls visserij bracht het verbruik van brandstof met 50% naar beneden. Vroeger ging men met sleepnetten over de zeebodem. Je kon dan dieper komen. Mijnheer vergeleek het met het ploegen van de boer. Als je dat niet diep genoeg doet, is het niet goed. Zo ook met de visser. Een platvis b.v. graaft zich in de bodem in. Met puls vissen wordt de vis het net ingejaagd door pulsen van elektrische stroom die wordt afgegeven via strengen van electroden. De Franse vissers klagen hierover omdat ze vinden dat Nederlanders die deze techniek gebruiken op oneerlijke manier concurreren met andere vissers. Dat de visserij verandert is de politieke realiteit. Op grond van Europese wetgeving gelden voor verschillende vissen minimummaten. Voor tong is dat b.v. 24 cm. Hr. Tanis moest er even van zuchten maar kon er ook nog de humor van inzien.

Van een visser op klompen

Gekleed in oude lompen

Kun je meer leren

Als van alle hoge heren.

Hr. Tanis heeft nu geen eigen kotter meer. Het gezin heeft meegedaan aan het t.v. programma “Boven Water”. Een serie over het einde van een familiebedrijf. Een hard gelag!

Mijnheer sloot af met het gedicht “Wees mijn kompas” ( Dichter onbekend.)

Wees mijn kompas….als ik op de zee van het bestaan uit de koers raak

Wees mijn haven….als ik nergens meer een bestemming kan vinden

Wees mijn kiel….als ik het evenwicht dreig te verliezen

Wees mijn lading….als de dagen gevuld zijn met zinloosheid en leegt

Wees mijn roer….als er niets meer is wat nog richting geeft

Wees mijn zeil….als ik zelf niet meer in beweging kan komen

Wees mijn anker….als ik houvast nodig heb

Wees bovenal mijn stuurman

Dan zal het schip van mijn leven veilig de stormen doorstaan.

Een mooi slot van een interessante presentatie.

Bij het naar huis gaan kon ieder een visje meenemen.

Ariena bedankte de heren voor hun presentatie, deed nog wat mededelingen en sloot af met het lied ”Als de klok van Arnemuiden”.

Kijkt u naar de foto’s in fotroboek 2024.

Lieneke Jopse